Τι με έκανε να ασχοληθώ;  Ίσως μια εσωτερική αναζήτηση που με συντροφεύει, ίσως γιατί ήθελα να γνωρίσω μια πιο αληθινή ζωή εκτός από την μεταλλαγμένη, εκείνη που  προσφέρουν στην πόλη οι ήρωες των κόμικς. 

 

Εδώ τουλάχιστον βλέπεις τα σύννεφα, νιώθεις τον ήλιο, ακούς τον αέρα και όταν τα άσπρα κύματα καταλαγιάζουν, μαζί με την θάλασσα ηρεμείς κι εσύ.

 

Επάνω στα βουνά, δύο ώρες με τα πόδια, στο μέρος που λέγεται Χάλαρα, μες την  ερημιά του τοπίου υπάρχει ένας βράχος. Μέσα του ζει μια αγριομέλισσα, οι παλιοί την θυμούνται εκεί από πάντα. Από μια σχισμή του βράχου μπαίνει μέσα στα σπλάχνα του και βγαίνει. Είναι σαν ένα πνεύμα, ακούς την ανάσα του. Ο βράχος έχει ζωή.

 

Από τους αφεσμούς της έκανα ένα μελισσοκομείο και το μέλι αυτό είναι βγαλμένο από την πέτρα και το φως.

 

Άγρια ομορφιά είναι ο κόπος που εξαργυρώνεις. Στη Νικουριά, ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι απέναντι από την Αμοργό που είναι γεμάτο θυμάρια, έχω στήσει το μελισσοκομείο απ΄όπου βγάζω το θυμαρίσιο μέλι. Λιγοστό, αλλά για την ποιότητά του έχει βραβευτεί επανειλημμένως.

 

 Όταν πηγαίνω με τη μικρή βάρκα του φίλου μου του Αντώνη, η ομορφιά της στιγμής με κάνει να βλέπω την πραγματικότητα  της ζωής.

 

Και στη Λαγκάδα, εκεί που με ενθουσιασμό, πάθος και συμπαράσταση, φτιάχτηκε το εργαστήριο μελισσοκομίας, όταν το βράδυ μια ζεστή νύχτα του Ιουλίου περνάς ανάμεσα από τα μελίσσια, ακούς το βουητό τους, έναν ήχο σα συμπαντική ανάσα, μεθάς από το άρωμα που αναδίδει το μέλι καθώς το ωριμάζουν οι μέλισσες.

 

Αυτά μου δίνει η μέλισσα, και το μέλι που σου στέλνω αυτά έχει μέσα.

 

Γη, Νερό, Αέρα, Φως.​